Oppsumering

Bruno er ein gutt på ni år som flyttar med familien sin frå Berlin til ein stad som heiter Alt-Trist. De flyttar fordi faren har ein viktig jobb. I boka følgar vi Bruno som har det vanskeleg med å forstå alt som hendar. Bruno går på oppdagelsesferdar, og ein dag møter han Shmuel, ein gutt på samme alder, men på den andre siden av gjerdet. Bruno og Shmuel blir etter kvart vennar. Når faren til Shmuel forsvinnar, vil Bruno være med å leite. Han kryp under gjerdet og inn til Shmuel og tar på seg en stripete pyjamas lik den Shmuel har. Boka gir ein sterk leseropplevelse. Det blir skildra eit dramatisk tema, gjennom to guttars vennskap. Boka er sterk, svært rørande og gir stor ettertanke.

Eg syntes boka er interessang, men rørande. Vis eg skulle ha valgt ei anna bok ville eg ha valgt ei anna bok om 2 verdenskrig for da får eg lest. Hadde det vert ein anna bok ville eg aldri blitt ferdig!

Komposisjon

Teksten er bygd opp slik at det er mykje spenning i boka, fra start til slutt. Boka starter med at Bruno lever et lykkelig liv med familien sin i Berlin, men så kommer problemstillinga som er hoved teamet i boka. Han må flytte til Alt- Trist. Føre de flytter til Alt- Trist er boka ganske kjedelig, det skjer lite. Det varer heldigvis ikkje så lenge. Slutten av boka er svært spennande, men den sluttar tragisk, med at Bruno og Schmuel blir gassa saman med mange jødar. Spenningsoppbygningen er at det blir meir og meir spennande etter kvert som du kjem utover i boka. Starten er kjedelig, men viktig ofr å få med seg informasjon. Midtdelen er ganske spennande og som gir noko informasjon og slutten er svært spennande og som avsluttar boka. Vendepunktet kjem etter mi meining, når Bruno kryp over på den andre sida av gjerdet, at han er på sida til jødane. Boka er kronologisk skrevet. Det er ingen tilbakeblikk er frampek, handlinga er fra start til slutt utan nokon tilbakeblikk eller frampek.

Handlingsreferat Del 3

Så har vi komme til siste delen av handlingsreferatet i boka, del 3.

Bruno og Shumel fikk ikkje sjå kvarandre så mykje som dei hadde gjort før. Shumel blei tynnare og bleikare for kver gong Bruno såg han. Ein dag så hadde Bruno huska, og når han kom inn på kjøkkenet så stod Shumel der, han pussa på nokon glas. Bruno gjekk bort til han og spurte han kvifor han var der, då fekk han i svar at han hadde fått i oppgåve og pusse glasa som stod der, det var ingen andre som klarte det, for de hadde for store hender. Mens Shumel stod og pussa på glasa så tok Bruno seg ein mat bit, så spurte han om Shumel ville ha litt. Han svara ja tvert. Etter han hadde ete litt så kom løytnant Kotler inn og såg at Shumel dreiv og spiste på noko mat. Kotler spurte Bruno om har du sett han før, har du snakka med han og kvifor sei han att dikkon er venner. Då svarte Bruno, eg har aldir snakka med han. Eg har aldri sett han før i heile mitt liv. Eg kjennar han ikkje. Da såg Shumel bare ned i bakken.

Det tok fleire veker før Bruno fikk sjå vennen sin igjen, men ein dag satt han ved gjerdet med beina i kors og såg ned i bakken. Når han reiste opp huet var det mange sår og blåmerker i ansiktet hans. Bruno trudde han viste kvifor, men turte ikkje å spørre.

Etter som vekene gjekk blei mor til Bruno bare meir og meir engsteleg. Ho ville reise heim til Berlin, ho ville ikkje sjå på dei stygge omgivelsane lenger. Ho syntes og at det ikkje var bra for Bruno og Gretel og la de vere lenger i det nye huset. Mor til Bruno fekk vilja si etter kvart. Det var bare mor Gretel og Bruno som skulle reise tilbake til Berlin. Far måtte vere i Alt- Trist for å fullføre krigen, så kom han tilbake til Berlin etter krigen var over.

Når det var ei veke til mor, Gretel og Bruno skulle reise heim til Berlin. Bruno gjekk bort til Shumel for og sei til han at han skulle reise tilbake til Berlin. Shumel tok det ganske tungt, han sa ingenting. Før Bruno gjekk tilbake så spurte Shumel om Bruno ville gjøre han ein tjeneste. Faren til Shumel var borte, Shumel hadde leita overalt, men han fant han ikkje noko plass. Bruno tenkte seg om litt før han sa ja, men så spurte Bruno om korleis han skulle komme på den andre sida av gjerdet, men så fekk han ein ide. Han kunne ta ein spade og grave ei hule under gjerdet. Det var festa strøm i gjerdet som gjorde det vanskeleg for å komme over på den andre sida. Dei ahdde ein plan, Bruno skulle fikse spade, mens Shumel skulle ta med ein pyjamas som Bruno kunne ha på. Bruno reiste heim og var soendt over morgo dagen.

Neste dag så var det svært dårlig vær, det regna veldig mykje, men Bruno måtte holde løftet sitt syntes han. et løfte var et løfte. Når han kom bort til gjerdet satt Shumel der spendt. Shumel sendte over pyjamasen til Bruno, som kledde av seg og la klærne fint til, men det var i gjørma, så dei blei møkkete. Etter han hadde fått på seg pyjamasen og fått av seg sko begynte han å grave, etter han hadde gravd litt smøyg han forsiktig under gjerdet og kom over på den andre sida. De gjekk bort til brakka der de budde for å leite etter faren, når de kom dit blei Bruno forskrekka, han hadde ikkje  forestilt seg at det var slike omgivelser. De fandt ikkje faren noko stad. Når de var i brakka så kom de soldater og jagde de ut for å masjere. Bruno var redd. Etter de hadde masjert litt kom de under et tak. De fikk beskjed av soldatane at de skulle ta av seg tøyet, for de skulle dusje. Når alle fangane kom inn i dusjen, og det var kjempe mange av de. Når de kom inn i dusjen blei lyset slokt og døra blei låst, de var heilt fullt inne i dusjane og det blei heilt stillt. Bruno oppdada at han holdt Shumel i hånda og ingenting i heile verden kunne tvinge han til å sleppe den.

Det gikk fleire dagar og verken mor, far, Gretel eller soldatane fant Bruno, det einaste dei fant var klæra hans uttafor gjerdet.

Miljøskildring

Miljøet i boka er jo litt spesielt, det foregår jo ved ein konsentrasjonsleir. Som Bruno velger og kalle Alt- Trist. Staden er i et hus utenfor Auschwitz som det er fult av soldatar nesten heile tida. Bruno oppdagar og at det er et gjerdet uttafor huset i Alt- Trist, han oppdager og at det er mennesker på andre sida av gjerdet. Det er med på å påvirke handlinga, fordi at han ville ikkje ha gått på oppdagelsesferdar vist det ikkje hadde vert for at han såg gjerdet og menneskane som var der.

Dermed møter han Shumel, sidan han går på oppdagelsesferdar ved gjerdet. Dermed påvirkar miljøet rundt Bruno handlinga. Det hadde blitt ein heilt anna slutt hadde det ikkje vert for at han såg gjerdet og omgivelsane.

Personskildring

Det er Bruno som  er hovedpersonen i boka, men Shumel er også kanskje mykje inblanda i handlingane. Man har også familen til Bruno, mor, far og søstera som er noko inblanda, men ikkje så mykje. Det er Bruno som mest nevnt. Det er indirekte personskildring fordi at me må tenke ut korleis Bruno er gjennom tankar, handlingar og gjennom kva han gjer og seiar. Forteljaren seier ikkje rett ut korleis Bruno ser ut og korleis eigenskapar han har. Då ville det ha vert direkte personskildring.


Bruno er den same Brunoen gjennom heile boka. Han endrar ikkje på seg, han er snill, ganske roleg og likar og utforske. Han bytter ikkje eigenskapar mens boka pågår. Han er den same personen heile tida, dermed vil det sei at han er statisk, altså uendra. Resten av personane er også statiske, bortsett fra mora til Bruno. Mora til Bruno meinar at det er bra for Bruno og søstra at de flytter vekk frå Berlin og bu ein anna plass. På slutten av boka så kommer endringa, då vil mora ha Bruno og søstra tilbake til Berlin. Då meinar ho at det ikkje bra for Bruno og søstra og vere i det nye huset. Dermed er mora dynamisk, ho endrar seg i løpet av boka.

Alle personane som er med i boka er ganske endimensjonale, med ikkje så veldig mange ulike eigenskapar. Faren til Bruno er et unntak, han har forskjellige eigenskapar i løpet av boka. Han er far til Bruno og Gretel, han er mann til kona og han er ein av dei store lederane, som styrte under krigen. Han har mange ulike eigenskapar, han endrar seg fort med personlegdomen, fra og vere ein snill far til å bli ein hissig leiar. Faren er ein sammensatt person.

Handlingsreferat Del 2

Bruno begynte å kjede seg i Alt-Trist. Han begynte å tenke på kva han kunne gjere, kva han gjorde heime i Berlin. Då kom han på 2 ting han likte godt å gjøre, det var å huske og å gå på oppdagelsesferdar. Det begynte å bli litt utpå dagen så han tok huska først. Han fandt tau og så fikk han tjenaren til å hjelpe han med å finne et dekk og med å sette opp huska i et tre uttafor huset. Når de hadde fått opp huska skulle Bruno prøve den, men det gikk ikkje så bra. Bruno datt av og slo kneet sitt, men heldigvis så fikk han tjenaren til å rense såret og sette på plaster. Då blei det fort mykje betre.

Neste dag var det ein fin dag og gå på oppdagelsesferd. Etter han hadde ete frokost var han klar. Han gikk først rundt i huset for og sjå, men det var ikkje mykje og sjå på der, så Bruno gjekk ut. Når han kom ut såg han seg rundt, for å sjå etter ein plass der han kunne gå på oppdagelsesferdar. Han såg på gjerdet og lurte på kor langt gjerdet var og kor det gjekk, så Bruno fulgte gjerdet et langt stykke. Når han hadde komme så langt att han ikkje kunne sjå huset sitt i Alt- Trist så såg han nokon sitte nokon meter framføre seg, Bruno lurte på kven det var som satt der, så han gjekk bort til personen, og satt seg ned. Nå tenkte Bruno att han endelig hadde funne nokon han kunne leike og prate saman med. Gutten på andre sida hette Shumel og han gjekk i stripete pyjamas. Bruno fekk ikkje prata så mykje med Shumel for Bruno viste ikkje kva han skulle spørre om.


Bruno pleide å gå til Shumel kvar dag, men det var ein dag han ikkje kunne fordi att familien hans skulle få besøk av Røveren og ha han på middag. Røveren skulle snakke med faren til Bruno, men Bruno viste ikkje kva det var, men det var noko stort. Moren og Faren til Bruno stressa veldig mykje den dagen, og Bruno skjønte ikkje kvifor, men han tørte ikkje å spørre. Han måtte ha på seg de fine klæra og nypolerte sko. Når Røveren kom inn så skulle Bruno bare stå og sjå på og ikkje sei noko som helst for då blei far til Bruno svært sint. Bruno syntes Røveren var litt rar, han hadde ein tjukk, men liten bart rett under nesa, og han var kledd i uniform. Etter middagen skulle faren til Bruno og Røveren diskutere noke, men det fekk ikkje Bruno lov til å høre på, då blei han sent opp på rommet sitt. Etter Røveren var reist gjekk Bruno ned til faren sin og spurte han om kven Røveren var, og då fekk han i svar att det var ledaren over Tyskland.

Virkemidler

I boka "gutten i den stripete pyjamasen" er det desse verkemidla som blir brukt:

Kontrast:
Sammenligning:
Symbol:
og språklege bildar:

Dei har forskjellige betydningar.

Kontrast: er når to eller fleire objektar settast opp mot kvarandre for å vise viktige forskjeller. Blir brukt i boka som: Gjerde langs konsetrasjonslerirane skiller mellom liv og død.

Sammenligning: er å sammenligne to forskjellige ting. Blir brukt når han sammenligner seg sjølv med gutten på andre sida av gjerdet.

Symbol: er noko som betyr noko anna enn det, det ser ut som att det gjør. Blir brukt med stjernene som jødane har på seg, og det blir brukt med nazi tegnet.


Ett anna verkemidel er eit av guttens spørsmål.
"hvem var det som bestemte hvem som skulle gå i stripete pyjamas og hvem som skulle gå i uniform?"

Handlingsreferat Del 1

Handlingsreferat
Del 1

Gutten i den stripete pyjamasen

Boka handlar om ein gutt som heitar Bruno. I første del av boka så flytter Bruno og hans familie til et nytt hus. Han blir forklart att de flytter fordi faren hadde fått ny jobb og da måtte de flytte dit. Bruno syntes det nye huset var trist og kjedelig og det var i Alt-Trist, han skjønte ikkje kvifor de skulle flytte, Bruno trivdes mykje betre i det gamle huset heime i Berlin. Huset var stort og fint også kunne han dra på oppdagelsesferder.
Det han såg rundt seg fra det nye triste huset det var et gjerde så langt han kunne se,og innafor det gjerde var det fult av folk med stripete pyjamaser.
Bruno sin famile bestod av Gretel som var hans plagsomme søster, mor, far og hjelperne.

Faren til Bruno hadde et kontor der det stod "Adgang forbudt til Enhver til Uten unntak" Faren til Bruno hadde fortalt han att han måtte aldri finne på å gå inn der aleine uten unntak. Bruno banka på døra for han viste att faren var der inne, og da hadde han sagt det var greit. Bruno spurte faren om kvifor dei måtte bu her i Alt-Trist og kvifor dei ikkje kunne flytte tilbake, da var Bruno på gråten for å overbevise faren om att de skulle flytte tilbake til Berlin. Faren til Bruno var ikkje til å få overtalt og han forklarte Bruno kvifor dei måtte vere her i Alt-Trist i ein liten stund på ein måte slik att Bruno forstod det.

Synsvinkel

Boka "Gutten i den stripete pyjamasen" der er synsvinkelen 3 peson, som de fleste bøkane har. Fortellaren går inn i rollane til hovedpersonen f. eks "jeg er ikke 6 år, jeg er 9" Då brukar fortelljaren 1 person, han gjør det i fleire tilfeller. Det er fortellaren som fortellar og da blir det 3 person sysvinkel, men han går inn i 1 person roller. Hoved synsvinkelen er i 3 person.

John Boyne

Det er John Boyne som er forfattaren for boka.

John Boyne er født 30. april 1971 i Dublin han er ein irsk forfattar. Han har skreve sju romaner i tillegg til flere noveller. Det er romanen "Gutten i den stripete pysjamasen" som han har vunne to irske Book Awards for.

Norsk oppgåve

Vi fikk i oppgåve å lese ei bok og blogge om den. Eg har valgt boka "Gutten i den stripete pyjamasen" av John Boyne fordi eg har hørt så mykje bra om den og så handlar den om 2 verdens krig og det er et emne som eg likar og lese om.