Handlingsreferat Del 3

Så har vi komme til siste delen av handlingsreferatet i boka, del 3.

Bruno og Shumel fikk ikkje sjå kvarandre så mykje som dei hadde gjort før. Shumel blei tynnare og bleikare for kver gong Bruno såg han. Ein dag så hadde Bruno huska, og når han kom inn på kjøkkenet så stod Shumel der, han pussa på nokon glas. Bruno gjekk bort til han og spurte han kvifor han var der, då fekk han i svar at han hadde fått i oppgåve og pusse glasa som stod der, det var ingen andre som klarte det, for de hadde for store hender. Mens Shumel stod og pussa på glasa så tok Bruno seg ein mat bit, så spurte han om Shumel ville ha litt. Han svara ja tvert. Etter han hadde ete litt så kom løytnant Kotler inn og såg at Shumel dreiv og spiste på noko mat. Kotler spurte Bruno om har du sett han før, har du snakka med han og kvifor sei han att dikkon er venner. Då svarte Bruno, eg har aldir snakka med han. Eg har aldri sett han før i heile mitt liv. Eg kjennar han ikkje. Da såg Shumel bare ned i bakken.

Det tok fleire veker før Bruno fikk sjå vennen sin igjen, men ein dag satt han ved gjerdet med beina i kors og såg ned i bakken. Når han reiste opp huet var det mange sår og blåmerker i ansiktet hans. Bruno trudde han viste kvifor, men turte ikkje å spørre.

Etter som vekene gjekk blei mor til Bruno bare meir og meir engsteleg. Ho ville reise heim til Berlin, ho ville ikkje sjå på dei stygge omgivelsane lenger. Ho syntes og at det ikkje var bra for Bruno og Gretel og la de vere lenger i det nye huset. Mor til Bruno fekk vilja si etter kvart. Det var bare mor Gretel og Bruno som skulle reise tilbake til Berlin. Far måtte vere i Alt- Trist for å fullføre krigen, så kom han tilbake til Berlin etter krigen var over.

Når det var ei veke til mor, Gretel og Bruno skulle reise heim til Berlin. Bruno gjekk bort til Shumel for og sei til han at han skulle reise tilbake til Berlin. Shumel tok det ganske tungt, han sa ingenting. Før Bruno gjekk tilbake så spurte Shumel om Bruno ville gjøre han ein tjeneste. Faren til Shumel var borte, Shumel hadde leita overalt, men han fant han ikkje noko plass. Bruno tenkte seg om litt før han sa ja, men så spurte Bruno om korleis han skulle komme på den andre sida av gjerdet, men så fekk han ein ide. Han kunne ta ein spade og grave ei hule under gjerdet. Det var festa strøm i gjerdet som gjorde det vanskeleg for å komme over på den andre sida. Dei ahdde ein plan, Bruno skulle fikse spade, mens Shumel skulle ta med ein pyjamas som Bruno kunne ha på. Bruno reiste heim og var soendt over morgo dagen.

Neste dag så var det svært dårlig vær, det regna veldig mykje, men Bruno måtte holde løftet sitt syntes han. et løfte var et løfte. Når han kom bort til gjerdet satt Shumel der spendt. Shumel sendte over pyjamasen til Bruno, som kledde av seg og la klærne fint til, men det var i gjørma, så dei blei møkkete. Etter han hadde fått på seg pyjamasen og fått av seg sko begynte han å grave, etter han hadde gravd litt smøyg han forsiktig under gjerdet og kom over på den andre sida. De gjekk bort til brakka der de budde for å leite etter faren, når de kom dit blei Bruno forskrekka, han hadde ikkje  forestilt seg at det var slike omgivelser. De fandt ikkje faren noko stad. Når de var i brakka så kom de soldater og jagde de ut for å masjere. Bruno var redd. Etter de hadde masjert litt kom de under et tak. De fikk beskjed av soldatane at de skulle ta av seg tøyet, for de skulle dusje. Når alle fangane kom inn i dusjen, og det var kjempe mange av de. Når de kom inn i dusjen blei lyset slokt og døra blei låst, de var heilt fullt inne i dusjane og det blei heilt stillt. Bruno oppdada at han holdt Shumel i hånda og ingenting i heile verden kunne tvinge han til å sleppe den.

Det gikk fleire dagar og verken mor, far, Gretel eller soldatane fant Bruno, det einaste dei fant var klæra hans uttafor gjerdet.